ویژگی های فیزیکی سنگ های قیمتی
سختی و وزن مخصوص و رخ سنگ های مربوط به چگونگی پیوند شیمیایی عناصر و ساختار اتمی درون آنها می‌شودبه عنوان مثال الماس سخت ترین ماده شناخته شده و گرافیت نرم‌ترین آن است. این در حالی است که هر دو از عنصر کربن هستند ولی نحوه پیوندی اتمی الماس آن را بسیار سخت و غیر قابل انعطاف نموده است.
سختی:
یکی از راههای تشخیص میزان سختی سنگ های قیمتی و استقامت آنها در برابر خراش پذیری است. هر سنگی می تواند مورد آزمایش و طبقه بندی در مقیاس مو قرار گیرد. به هر کانی علامت عددی از ۱ تا ۱۰ داده شده است. البته فاصله هر عدد با عدد بعدی برابر نیست. یعنی بین ۹ تا ۱۰ فاصله کمیت یک نیست، چون آزمایش سختی کاری مخرب است. بنابراین وقتی روی سنگهای قیمتی انجام می شود که راه دیگری وجود نداشته باشد.
وزن مخصوص:
وزن مخصوص یک سنگ نشانگر چگالی آن است، که با در نظر گرفتن وزن آب هم حجم آن سنجیده می شود. هر چه وزن مخصوص سنگ بالاتر باشد، سنگین تر به نظر می آید. به عنوان مثال یک قطعه کوچک پیریت با وزن مخصوص ۵/۲ سنگین تر از سنگ فلوریت هم حجم آن با وزن مخصوص ۳/۱۸ است، و یک قطعه یاقوت سرخ با وزن مخصوص ۴ سنگین تر از سنگ زمرد هم اندازه خود با وزن مخصوص ۲/۷۱ است.
رخ و شکست:
سنگها دو نوع جدایش از خود نشان می دهند.
یا از سطح رخ بلور خود جدا می شوند، یا اینکه شکسته می شوند. نحوه شکست وابسته به ساختمان اتمی سنگ است. سنگ هایی که از سطح رخ جدا می شوند در واقع در امتداد اتصال ضعیف پیوند اتمی خود تفریق می‌شوند. سطوح رخ همواره به صورت موازی یا عمودی و یا مایل بر سطح بلور است که این مربوط به ساختمان اتمی هر بلور خواهد بود.
سنگ ها یک یا چند رخ از خود نشان می‌دهند: رخ کامل مانند الماس، فلوریت، اسپودومن، توپاز و کلسیت.
هنگامی که سنگ در غیر سطح اتصال پیوندهای اتمی خود بشکند به این نوع شکستن ناجور میگویند که معمولاً سطوح ناهموار بوده و هر نوع آن با اصطلاح خاصی معرفی می‌شود.
دیدگاهتان را بنویسید